مقایسه اثر برخی محرک های ایمنی و عصاره های گیاهی بر فاکتورهای رشد و مقاومت ماهی برزم در برابر استرس های محیطی

در این تحقیق اثرات تحریک رشد و افزایش مقاومت در برابر برخی استرس های محیطی (تراکم، حمل و نقل و عفونت باکتریایی) به دنبال تجویز برخی محرک های ایمنی (لوامیزول، ارگوسان، ویتامین c) و عصاره های گیاهی (سرخارگل، آلوئه ورا، دارواش و سیاه دانه) در ماهی برزم مورد بررسی قرار گرفت.  بدین منظور 1200 قطعه بچه ماهی های برزم (با وزن متوسط ١٢/٠±٩/١ گرم) به 8 تیمار در سه تکرار تقسیم گردیدند.  خوراک ماهی ها در هر تیمار با محرک ایمنی مربوطه غنی شده و به مدت 6 هفته ماهی ها با این خوراک ها تغذیه گردیدند.  تلفات ماهی ها در طول دوره، وزن متوسط ابتدا و انتهای دوره و میزان خوراک مصرفی در هر تیمار اندازه گیری و ثبت گردید.  در انتهای دوره تست استرس تراکم، استرس حمل و نقل و چالش با باکتری زنده آئروموناس هیدروفیلا در مورد هر تیمار انجام گرفت.  نتایج مشخص ساخت که در تیمارهای لوامیزول، ارگوسان، ویتامین c، سرخارگل، آلوئه ورا و دارواش فاکتورهای رشد، شامل نرخ رشد ویژه (sgr)، درصد افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی، به طور معنی داری نسبت به تیمار شاهد بهبود یافته است (05/0p<)، در صورتی که عصاره سیاه دانه تاثیری در فاکتورهای رشد ماهی برزم نداشت (05/0p>).  در مورد تلفات بعد از چالش با باکتری زنده آئروموناس هیدروفیلا نیز تیمارهای ارگوسان، سرخارگل و دارواش کمترین تلفات را داشتند، البته به جز تیمار سیاه دانه و ویتامین c، تلفات در بقیه تیمارها به طور معنی داری نسبت به گروه شاهد کاهش یافته بود (05/0p<).  تلفات حاصل از استرس تراکم نیز در تمام تیمارها به جز تیمار سیاه دانه و ویتامین c کاهش معنی داری نسبت به کنترل داشت (05/0p<).  تفاوت معنی داری در تلفات طول دوره و تلفات تست استرس در هیچکدام از تیمارها نسبت به تیمار کنترل مشاهده نگردید (05/0p>).  به طور کلی می توان نتیجه گرفت که از عصاره های به کار رفته در این تحقیق، دارواش و سرخارگل اثرات تحریک رشد و ایمنی قابل رقابت با محرک های ایمنی پذیرفته شده ای مثل ارگوسان و لوامیزول داشته و می توان از آنها به عنوان محرک های ایمنی در آبزیان استفاده نمود.